Δεφαρανάτα

Τα Δεφαρανάτα βρίσκονται στην περιοχή της Ερίσσου και πιο συγκεκριμένα στα Δυτικά, ακριβώς πάνω από την Άσσο. Το χωριό μαζί με τα Κοκολάτα, τον Κοθρέα και τα Δραπανίτικα αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Κοθρέως και είναι από τα παλιά χωριά της περιοχής. Παλαιότερα μαζί με άλλα χωριά της Ερίσσου, συμπεριλαμβάνονταν στον Δήμο Άσσου. Απέχει 500 μέτρα από τον κεντρικό άξονα Φισκάρδου - Αργοστολίου και Ανατολικά συνδέεται με το δρόμο για Βαρύ.

Είναι ένα χωριό μεσ’ το καταπράσινο με πουρνάρια, σπάρτα και δάφνες. Ήταν ένα αγροτικό χωριό και οι κάτοικοι παλαιότερα ασχολιόντουσαν με την γεωργία (αμπέλια, σταφίδες, στάρι και ελιές) και λιγότερο με την κτηνοτροφία.

Το χωριό, όπως και όλα τα χωριά της Ερρίσου, ήταν άνυδρα και για το λόγο αυτό κουβαλούσαν το νερό από πολύ μακριά ή άνοιγαν πηγάδια (περιοχή Παϊλάκους). Τώρα εξυπηρετείται με πόσιμο νερό από την γεώτρηση στην περιοχή Κουρνή.

Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο Ι.Ναός Αγ. Λαζάρου. Ο ιερός ναός αυτός, κατά εξακριβωμένες πληροφορίες, υπάρχει πλέον των τριακοσίων ετών και ήταν αφιερωμένος εκτός του Αγίου Λαζάρου, που ήταν κεντρικός, και στην Αγ. Παρασκευή και τον Αγ. Παντελεήμονα, δηλαδή ήταν τρισυπόστατος. Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς τον Αύγουστο του 1953, που στην κυριολεξία κατεδάφισαν το νησί μας, ο Ι.Ναός Αγ. Λαζάρου καταστράφηκε ολοσχερώς όπως επίσης και το μεγάλο καμπαναριό. Ανοικοδομήθηκε ξανά τα έτη 1963-1964 με φροντίδα και ενέργειες των αδελφών Ιερέων Παναγή και Νεκταρίου Σκλαβούνου με την βοήθεια και συνδρομή των χωριανών. Ο Ι.Ναός εορτάζει το Σάββατο του Λαζάρου, αλλά από τα παλιά χρόνια το πανηγύρι γινόταν την Δευτέρα του Πάσχα.

Στα Νοτιοανατολικά του χωριού και σε απόσταση από αυτό περίπου δύο χιλιομέτρων, μέσα σε καταπράσινη περιοχή, γεμάτη με μεγάλα πουρνάρια, βρίσκεται η Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου «Παλιοχέρσου».